Kościół św. Marcina w Wodzisławiu

Opis

Pierwsza wzmianka źródłowa o kościele i parafii pochodzi z 1335 r. W 1551 r. miejscowy dziedzic Jan Lanckoroński zamienił kościół na zbór kalwiński, zwrócono go katolikom w 1613 r. Dziedzic Samuel Lanckoroński w 1621 r. ufundował nowy murowany kościół, konsekrował go w 1664 r. biskup Mikołaj Oborski, sufragan krakowski.

Dziedzic Samuel Lanckoroński w 1621 r. ufundował nowy murowany kościół, konsekrował go w 1664 r. biskup Mikołaj Oborski, sufragan krakowski. Po pożarze w 1764 r. kościół został odbudowany, był remontowany w 1910 r. Kościół jest barokowy, nawa dwuprzęsłowa, ołtarz główny i dwa boczne, klasycystyczne. Ołtarz główny zrobiony został w stylu klasycystycznym z późnobarokowymi rzeźbami z końca XVIII wieku. Przedstawia on ukrzyżowanie Chrystusa. Stojące figury na ołtarzu pochodzą sprzed 1731 roku. Obok dużego krzyża stoją: Matka Boska i św. Jan, a po bokach mniejsze figury św. Pawła, św. Marcina, św. Antoniego oraz św. Małgorzaty. Na zwieńczeniu znajduje się postać Boga w otoczeniu płomieni i aniołów. Ołtarz i kaplica Matki Bożej Różańcowej jest dowodem bardzo żywego kultu Maryi w Wodzisławiu. Jest to kaplica patronki parafii, opiekunki tutejszych bractw i cechów. Cała kaplica ma wystrój późnobarokowy, z ostatnich lat XVIII wieku. Figura Matki Bożej Różańcowej pochodzi z 1909 roku. Została wyrzeźbiona w drewnie. Obok znajdują się mniejsze figury św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej. Na zwieńczeniu ołtarza znajdują się dwie figury aniołów. Na ołtarzu w prawej kaplicy znajduje się obraz przedstawiający św. Perygryna oraz jego relikwie w srebrnej trumience. Na uwagę również zasługują tu dwa klasycystyczne, przyścienne nagrobki: wykonany z czarnego marmuru nagrobek wojewody bracławskiego Macieja Lanckorońskiego (zm. 1789) oraz wykonany z szarego marmuru, z popiersiem dłuta Antoniego Canovy nagrobek podkomorzego koronnego Antoniego Lanckorońskiego (zm. 1830).